Dag 1 Agio Apostoli – Rovies (Evia)
Maandag 4 juni 108 km Gem 17.8 km top 64 km
Het zou een heel warme dag worden, dus om 6.30 uur vertrokken. afscheid genomen te hebben van Ank, Colette, Theo en Jimmy begon dan de tocht, waarna je zo lang hebt uitgekeken en voorbereid.
Het was 22 graad, dus perfect weer om te fietsen. Het eerste gedeelte naar Oropos had ik erg vaak gereden,dus de eigenlijke tocht begon pas op de boot naar Evia. De eerste 20 km is redelijk te doen, maar toen de beklommimg begon van een 700 meter hoge berg begon de temperatuur al op te lopen boven 30 graad. Plan was om rond 12 een flinke lange pauze te nemen en te eten. Helaas, de komende 3 uur geen restaurant tegen gekomen. Wel flinke drinkpauzes en 4 liter water gedronken plus een liter frisdrank.
Temperaturen liepen op tot 30 in de schaduw en 39 in de zon. Om 4 uur eindelijk aan de pasta. Op de camping restaurant en winkel gesloten. Gelukkig had ik nog wat etenswaar meegenomen.
Helaas geen koel biertje. Dat maar morgen inhalen
Dag 2 Rovies – Almyros
Dinsdag 5 juni 92 km Gem. 16.8 km top 58 km
Gisteren een plekje gevonden 3m boven de zee en 3m van de zee. Wat eerst een rustgevend gekabbel van de branding leek aan te horen, bleek ’s nachts een gebulder op de rotsen te zijn. Kon niet slapen, de oorpluggen bleken ook niet te helpen.
Het was weer heel warm en flink wat pittige beklimmingen. Zonder op de tijd te letten, bleek ik precies op tijd voor de oversteek van Evia naar het vaste land. Volgens informatie zou nu een grote vlakte moeten komen. Dus niet, eerst nog een bergrug van 400 mtr bij 37 graad. Dit was een beetje teveel voor mijn conditie. In Platanos eerst de tijd genomen voor een lange lunchpauze. Toen het om 2 uur tijd werd om verder te gaan, sloeg in 1 keer het weer om. Harde wind en veel bewolking. Die harde wind had ik dus tegen. Bij het eerste beste stadje de handdoek in de ring gegooid en op zoek gegaan naar een slaapplaats. Camping was er niet, dus hotelletje genomen. Even bijgeslapen en ’s avonds lekker makkelijk uit wezen eten.
Dag 3 Almyros – Karditsa
Woensdag 6 juni km 200 – 304 (104) 97 km gem 17.6 top 48 km
Een goede nachtrust gehad in 1-sterren hotel. Maar bed was goed, warm water en schone kamer. Maar ja ik had ook geen keus, het was het enige hotel in Almyros. Op de kaart had ik een afkorting gevonden. Mijn spieren waren daar niet blij mee. Weer heel pittige heuvels, maar in km was het korter en ook erg mooi.Erg veel landbouw en afgelegen weggetjes. Zuid limburg in viervoud. Nadat ik op de grote weg kwam werd de rit veel minder interessant. Maar mijn spieren waren wel gerustgesteld. Nu werd het erg vlak, net als thuis in de polder. Ook met de bijbehorende flinke wind. Tegenwind natuurlijk. Met dezelfde wind in de rug was ik doorgeblazen naar Meteora. Nu heb ik het in Karditsa opgegeven. Het eerste beste hotel binnengestapt, bleek een beetje luxe hotel te zijn. Zeker 4 sterren. De prijs was 50 euro. Het is crisis in Griekenland, dus heel erg bedenkelijk gekeken. Nou ja €45 kon ook en zonder ontbijt €40.
Nou ja per slot hadden ze een heel luxe kamer, zwembad op dak en internet. Dus eigenlijk mocht ik niet mopperen. Een halfuurtje later lag ik samen met 6 Griekse schone dames in het zwembad. Ik mocht er helaas alleen naar kijken. Ze keken niet eens terug. Karditsa is echt een heel gezellige stad. Honderden terrasjes, die allemaal vol zaten. Lekker bij de pizzeria Penne gegeten ter aanvulling van de nodige koolhydraten. Morgen een makkie, maar 50 km.
Dag 4 Karditsa – Kalambaka
Donderdag 7 juni km 304 – 364 (104)60 km gem 18.7 top 42
Een heel goede nachtrust in klasse hotel. Beetje uitgeslapen, maar om half 9 op de fiets.
’s Morgens is het goed te doen met de warmte, maar om 10 uur was het al weer 30 graad en net als gister weer lekker tegenwind. In Trikala terrasje gepakt met frappé en internet. Helaas liet mijn Nokia het afweten. Traag, verbroken verbindingen, applicaties die niet opstarten. Je krijgt dan gewoon de neiging dat ding zo van je af te gooien. Toch maar niet gedaan. Om 12 uur reed ik Kalambaka binnen. Deze plek is een heel grote toeristische trekpleister vanwege de Meteora kloosters. Dit zijn 6 kloosters, die bovenop heel kale rotsen zijn gebouwd. Toegang tot die kloosters is alleen mogelijk via een mandje, die met een katrol naar boven wordt gehesen. Onvoorstelbaar, dat op die wijze zo een groot klooster is gebouwd. Na een paar boodschappen gedaan te hebben, was ik 1 uur op de camping en lag om 2 uur in het zwembad. Maar eerst natuurlijk tent opgezet en wasje gedaan. Ook deze camping heeft internet, maar is zo traag, dat je kilobytes tellend bij kunt houden. Foto downloaden duurt meer dan 5 minuten. Misschien gaat het morgen beter. Camping had keuken waar je zelf kunt koken, lekkere pasta voor mezelf gekookt. Buurman is vanmiddag uitgeroetsjt bij het zwembad. Arm gebroken, vrouw kan gelukkig rijden, maar gaan wel direct naar huis. Tja zal je gebeuren!!!! Andere buurman is een Australische jongen, die in Europa is aan het bagpacken. Dacht dat alleen Europese jongeren, dat deden in Australie!
Dag 5 Rustdag Meteora
Vrijdag 8 juni
Meteora is een klein gebied bij Kalambaka waar in de vorige eeuwen monniken hun klooster boven op toegankelijke rotsen hebben gebouwd. waren daardoor afgescheiden van de buitenwereld en konden alleen toegang geven aan gewenste bezoekers. Er werd dan een mand aan een katrol naar beneden geladen en dan kon die persoon omhoog getrokken worden naar het klooster.Op dezelfde manier werd ook voedsel en drinken naar boven gehesen.
In een van de James Bond films was een van de Meteora kloosters te zien.
Op de camping had ik een kaart gekregen van het gebied. Maar het zal aan mij gelegen hebben, er klopte niet veel van..’sMorgens ging ik met de kaart op stap en wilde voetpaden volgen. Het ging redelijk goed totdat ik door een heel nauwe , hoge en steile kloof moest gaan wurmen. Ik heb even de gevolgen overzien en toen maar besloten de weg terug te vinden. Makkelijk was het niet, want het voetpad was niet meer dan een een heel smal spoor, die hier en daar te zien was over flinke steile hellingen. Ik was blij dat ik heelhuids weer in het dorp was aangekomen. Nauwelijks had ik me dat beseft of ik lag al op de grond. Ik had mijn voet verzwikt over een 2cm hoog richeltje. Gelukkig was ik vlak bij een ijskoud fonteintje en kon daar de zwelling stoppen. Aan het eind van de dag kreeg ik weer en beetje last, maar s middags heb ik via de verharde weg toch nog de kloosters kunnen bezoeken.
Dag 6 Kalampaka – Ioannina
Zaterdag 9 juni km 364-492 (128) gem 15.2 top 52.7
Naar verwachting zou dit de zwaarste etappe worden en zal het waarschijnlijk ook worden.
Vanwege de te verwachten temperaturen tegen de 40 graad besloten vroeg weg te gaan. In de ochtendschemering om 5.45 uur al op de fiets. Warm en zwaar werd het, maar ook onverstelbaar mooi. Gedurende de hele rit prachtige uitzichten op diepe dalen en nog steeds besneeuwde bergtoppen.De Katara pas was afgesloten, maar ik had al gehoord, dat zeker voor fietsers dit geen enkel probleem zou zijn. Het bleek dat de weg inderdaad erg veel onderhoud nodig had en dat je zeker als automobilist moest oppassen. Ik had een uitzonderlijk rustige rit. Een tiental auto’s en motoren heb ik gezien. Wel waren alle restaurantjes en kiosken tot ruines geworden.
Boven gekomen op de pas van 1690 meter heb ik daar toch wel even van genoten.. Vorig jaar was de Arlbergpas 1800 meter hoog, maar daar kwam ik van 800 mtr, nu van 200 meter plus onderweg nog een afdaling van 200 mtr, dus 1900 hoogtemeters.
Plan was om bij een bergmeer te gaan wildkamperen.
Omdat de pas was afgesloten had ik geen gelegenheid om voedsel in te slaan. Daarom de afdaling ingezet richting Ionannina.
Onderweg lang en uitgebreid gegeten. Met de ober de mogelijkheden besproken wat de beste mogelijkheid was om te overnachten. Volgens hem was het afgezien van een klein klimmetje een lange afdaling van 50km naar Ionaninna. Makkie dus. Helaas was dat klimmetje eentje van 300 en eentje van 700 meter. Bij 33C in de schaduw, die niet was te vinden dus 39C in de zon was dat niet leuk meer.
Bij elkaar kwam ik die dag dus op 2900 hoogtemeters.. Om half 7, bijna 13 uur na vertrek kwam ik op de camping.
Grootste teleurstelling was, dat ze geen televisie hadden en ik niks heb kunnen zien van de wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Denemarken. Nou ja uiteindelijk bleken ze te hebben verloren. Dus achteraf niks gemist. Zwembad hadden ze ook niet en zwemmen in het meer mocht ook al niet, omdat het water was vervuild. Wel gezellig gepraat met weer de Australier, die in 3 uurtjes met de bus vanuit Meteora naar Ioannina was gereisd en met een Nederlands echtpaar met caravan en 2 leuke jonge Duitse meiden met een flowerpower VW busje. Beide stellen waren uit Albanie in Griekenland aangekomen en hadden allebeide dezelfde ervaringen..
Onvoorstelbaar slechte wegen en onvoorstelbaar gastvrije Albanezen. Ik zou het zelf ook ervaren. Uitgeput en vroeg naar bed.
Dag 7 Ioannina – Melissopetra
Zondag 10 juni km 492-562 (70km)
Ondanks een Greek wedding, die naast de camping erg luidruchtig tot in de vroege ochtend werd gevierd, heb ik dankzij 2 paracetamol-letjes erg goed geslapen. Ook helpt dat goed tegen onrustige benen door vermoeidheid in de benen. s’Morgens eerst lekker uitgeslapen en daarna Ionannina bekeken. Afgezien van de buitenwijken heeft Ionnina een erg mooie en gezellige binnenstad, die volledig is ommuurd. Op de camping afscheid genomen van een Nederlands echtpaar en 2 jonge Duitse meisjes met een flower-power volkswagenbusje, die allebei erg positief waren over Albanie. De gastvrijheid moet overweldigend zijn en de wegen een ramp. Kijk erg uit naar mijn ervaring in Albanie.
Om 11 uur op weg naar een onbekende bestemming richting Albanie.. Het was alweer over de 30 graad, maar zolang het vlak bleef kreeg je met een gangetje van 24 km voldoende afkoeling. Helaas moest ik na een half uurtje weer vol aan de bak. Met maximale inspanning en minimale afkoeling wordt het dan toch flink afzien. Zo’n tocht wordt op dat moment een overlevingstocht. De beloning van de afdaling is altijd heel mager, want je bent zo weer beneden en kan dan beginnen met de volgende beklimming.
Vandaag kwam de temperatuur op 41 graad. Het was pas in Melissopetra, dat ik een bord zag van hotel en kamers te huur.. Het hotel vroeg €55, voor een simpel achteraf hotelletje belachelijk veel. Uiteindelijk een heel mooie kamer incl voorteffelijk diner voor €45.-
Jammer dat de eigenaar alleen maar Grieks sprak, maar leuk om te zien hoeveel informatie je met handen en voeten kunt uitwisselen.
Dag 8 Melissopetra – Permet
Maandag 11 juni km 562 – 617 (55) gem 16.6 top 44.3
Wat een wereld van verschil met Griekenland vergeleken.
De mensen zijn uitermate gastvrij en vriendelijk. Vooral de jongere mensen, die Engels kennen beginnen direct een praatje en willen alles van je weten. Maar wat zijn de wegen slecht. Sommige stukken kun je met de fiets niet harder dan 10 km, maar even later is het weer perfect. Je moet constant op je hoede zijn.
Bij het eerste plaatsje al kwam de eigenaar van het cafeetje naar buiten rennen en vroeg of ik geen koffie, espresso, water of bier wilde.
Dit gebeurde ook in het tweede dorpje.
In Permet aangekomen vond ik een toerist informatie kantoor. Ze bevestigden dat ik inderdaad naar Corovode kon fietsen,zoals ik van plan was te doen, maar ze raadden dat af om dat nog in de middag te doen vanwege te hitte en de zwaarte. Vlakbij waren heetwaterbronnen en adviseerden ze me daar heen te gaan en morgenochtend de rit naar Corovode te doen. Aldus heb ik gedaan en ga dat morgen doen.
Ik heb vanmorgen de rivier de Vjoses gevolgd. Dit is een samenvoeging van 3 rivieren, die in Griekenland ontspringen de Vikos, Aoos en nog een kleine rivier.
Een schitterend dal met aan beide zijden hoge bergen. Aan de zuidkant liggen op de toppen nog sneeuw. In Permet boodschappen gedaan. Wat goedkoop allemaal. Een biertje kost nog geen euro. Een kop koffie en een flesje cola ook voor een euro. s’Middags lekker in het bronwater gelegen en veel engels gesproken met diverse jonge bezoekers. In Albanie is het al schoolvakantie van 3 maanden.
Morgen vroeg op en onderweg naar Corovode, weer een spannende dag. Tent op een plek opgezet op het terrein, ik was de enige bezoeker.
Dag 9 Permet – Corovde
Dinsdag 12 juni km 617 – 680 (63)
Het zou weer een heel zware tocht worden, niet vanwege de afstand, maar de warmte en slechte wegen. Het is voor 200% uitgekomen.
Om half 7 zat ik al op de fiets. Albanezen, die me om die tijd, mij zagen fietsen snapten er niks van. Die heeft vakantie en zit al zo vroeg op de fiets. Ze snappen sowieso niet hoe je het in je hoofd haalt te gaan fietsen. Je moet dan wel een erg arme sloeber zijn.
De eerste 20 kilometer gingen afgezien van de slechte weg goed. Daarna begon de beklimming van een 1000 meter hoge berg. Na de beklimming van de 1700 meter hoge Katara pas zou dit een makkie moeten zijn, maar dat was een redelijk verharde weg en bijna overal minder als 8% stijging. Nu had ik een geheel volledig onverharde weg met losliggende keien en een stijgingspercentage constant boven de 10% en een temperatuur tegen de 40 graden.. Achteraf gekkenwerk om met volledige bepakking naar boven te gaan. Een heel mooie tocht zou het zijn voor een mountainbike zonder bepakking. Want mooi was de tocht zeker.
Grootste delen heb ik gewoon gelopen en soms om de paar 100 meter een drinkpauze. Ik had de hele dag de tijd en aan water geen gebrek. Overal kwam het water uit de grond. Heerlijk koud en lekker bronwater. Groot was mijn verbazing toen tijdens een rustpauze bij een bron 2 motorrijders uit Tjechie stopten. IIn Albanie had ik nog geen toerist gezien en nu op deze verlaten weg toch nog., maar met een terreinmotor zo een berg te beklimmen is geen kunst. Bijna boven reed ik langs een heel armoedig boerderijtje, waar 2 kinderen me vol verbazing aankeken. Zo iets hadden ze nog nooit gezien. Een praatje maken lukte helaas niet.. De beklimmimg was zwaar, maar de afdaling was gevaarlijk.
Te hard naar beneden kost je banden en materiaal. Te langzaam verlies je de controle. Met 10 km per uur de helling van meer dan 10% ging goed wat betekende wel constant in de remmen en dus ook regelmatig stoppen. De laatste 10 kilometer ging langs een fantastisch mooie kloof. Een 50 meter brede en 200 meter diepe kloof waardoor een woeste stroom loopt.
Een tocht om nooit te vergeten. Prachtige uitzichten, watervallen, bronnen, bergmeertje, woeste stromen en een mooie kloof, maar ook afzien en het prettige gevoel, dat je dit toch maar weer hebt geflikt. Het biertje in Corovode smaakte nog niet eerder zo lekker.
Dag 10 Corovode – Burat
Woensdag 13 juni km 680 – 735 (55) gem 15.3 top 47.5
Omdat het een korte etappe zou worden iets uitgeslapen. Daarna afgerekend: hotel, diner, ontbijt, 3 biertjes, 1 koffie totaal voor nog geen €30.- De warmte vanaf de eerste dag met temperaturen constant tot 40 graad gaat nu toch wel zijn tol eisen. Je voelt al na een paar kilometers de moeheid boven komen. Ook de gemiddelde snelheid gaat omlaag. Eindelijk ook weer een weg, die redelijk berijdbaar is.
De weg volgde weer de Osumi . Soms ging de weg langs de oever, maar ook ging de weg soms een paar 100 meter naar boven.
Ook bij Industriestadje Polican ging het flink hoog. Hier was goed te zien wat er een armoede nog heerst in Albanie. Haveloze bouwvallige flatgebouwen en armoedige straten. Langs de weg waren tientallen bedrijfjes, die van steenlagen (flagstones) vierkante bouwstenen maakten. Leven hier lijkt me geen pretje.
Voor aankomst in Berat lekker gegeten. Salade en spaghetti voor €3.50 in een toch chique restaurant. Berat is bekend, omdat het de enig overgebleven historische stad in Albanie is. Alle andere steden zijn in de communistische periode verwoest en vervangen door vierkante flatgebouwen. Aan beide zijde van de Osumi staan oude huisjes met allemaal nauwe steegjes. Erg aantrekkelijk is het niet gemaakt voor de toeristen. De meeste zijn smerig en een groot aantal loopt dood. Na een half uurtje heb ik het opgegeven om de oude stad te ontdekken en heb de rest van de stad bekeken. Opvallend dat tussen al die bouwvallige gebouwen een heel overdadige copy van het Capitool is gebouwd. Dit geld hadden ze toch echt beter kunnen besteden aan betere wegen. In het park nog een pitabroodje gegeten en in het hotel naar nederland – duitsland gekeken. Viel weinig te vieren, dus gauw gaan slapen
Dag 11 Berat – Tirana
Donderdag 14 juni km 735 – 794 (59) Gem 15.5 Top 28.5
Redelijk kunnen uitslapen en goed ontbeten. Eindelijk een mooie fietsdag, temperatuur 30graad, windje in de rug, geen heuvels en een redelijk goede weg. Maar de weg was wel veel drukker, met veel vrachtverkeer. Daarom besloten om in Lucinj de trein of anders de bus te nemen. Er ging maar 1 trein per dag en die was al weg, dus de bus.
De bus naar Tirana stond al klaar de fiets kon in de kofferruimte. Als dat maar goed gaat! Toen wachten tot er genoeg passagiers waren, een vast schema is er niet.
Nog wat fruit en drinken gekocht, je weet ten slotte niet hoe lang de tocht duurt en wat er onder weg wel niet kan gebeuren. Een kwartiertje later waren er 8 passagiers, blijkbaar genoeg om te vertrekken. Vaste halte plaatsen zijn er niet. Je kunt in- en uitstappen waar je wilt. Tirana is eigenlijk net als andere grote steden, vies, druk verkeer en een boel lawaai.
Opvallend is dat Tirana druk bezig is om te moderniseren. Veel nieuwe en vooral grote flats, die lang niet altijd mooi zijn. De overhand hebben nog de bruine, grauwe en saaie flatgebouwen uit de communistische tijd. Sommige zijn opgefleurd met vreemde en felle kleurpatronen. ‘sAvonds naar een plek gegaan waar op grote schermen de EK voetbalwedstrijden zijn te zien. Volop worstjes, hamburgers, bier en ijs in de aanbieding. In het hotel mocht ik gebruik maken van de PC. Dus meerendeel van de foto’s op de site kunnen zetten en zelfs een facebook update gedaan.
Dag 12 Tirana – Bushat
Vrijdag 15 juni km 794 – 837 (43) gem 18.7 top 32.7
Opvallend in Albanie. Bijna geen toerist tegengekomen. De 2 Tjechische motorrijders en een aantal auto’s met Italiaans nummerbord. Dat hoeft niks te betekenen, want ik heb 1 dure nieuwe Mercedes gezien met Nederlands nummerbord maar die stond te koop!!!??? Ook een groot aantal auto’s met stuur rechts.
Verder het groot aantal mercedessen, van heel oud tot heel duur!!!!!???? Zeker op het platteland is meer dan de helft een Mercedes.
Geen dikke mensen vooral in Tirana zagen de mensen er erg goed uit en waren erg goed gekleed.
Spotgoedkope prijzen, goed hotel voor €20.- koffie en pilsje vanaf 60 cent
Op een dure lokatie in Tirana, capucchino en klein flesje water €2
Afgrijselijk slechte wegen. Zelfs op de snelweg naar Tirana plekken niet geasaflteerd. Ook op gedeeltes, die goed en glad uitzien kan zomaar een gat in de weg zitten waar een autowiel geheel kan verdwijnen.
Overal nog te vinden kleine bunkertjes uit de communistische tijd.
Verkeersregels kennen ze niet. Rood licht betekent bijna nooit dat auto’s stoppen. Wel ondervond ik respect voor elkaar in het verkeer. Er wordt niet hard en onverantwoord gereden. Ik heb geen ongeluk gezien.
Geen allochtonen gezien. Hoewel er wel moskeeen staan en ik ’s morgens heel vroeg opgeroepen werd tot gebed heb ik maar 1 gesluierde vrouw gezien.
Na 2 rustige dagen en goede hotelovernachtingen is de vermoeidheid helemaal weg.
spoorwegboekje op 1 A4
Ook vandaag een makkelijke etappe, want grootste deel met trein van Tirana naar Lezhe.
Een hele ervaring. Verouderd, kapot en afgedankt wagons uit Duitsland en Frankrijk. Deuren en ramen sluiten niet, ramen zijn gebroken , banken hebben grote scheuren.
Maar het kost ook helemaal niks. Voor 70 eurocent wordt je in 3.5 uur met een maximale snelheid van 35 km/uur naar Shkoder gebracht.
Bij heel drukke wegovergangen staat een mannetje, die bomen handmatig open en dicht doet. Hij wordt gewaarschuwd door een heel hard getoeter.\r\nHet spoorboekje van heel Albanie past op 1 A-4tje.
In Lezhe ben ik uitgestapt en 43 km naar camping Albanie gefietst. Dit was de eerste Albaneze camping begonnen door een Nederlands echtpaar met 3 kinderen. Een goede camping met goed eten en ook kamers te huur.
Daar aangekomen ontmoette ik de eerste fietser. Peter uit Nederland op de ligfiets.
Die avond gezellig over fietsen en diverse landen gesproken.
Te laat naar bed gegaan, omdat ik vanwege de warmte vroeg op wilde staan. Maar ja dat zien we morgen wel weer
Dag 13 Bushat(Albanie) – Budva (MonteNegro)
Zaterdag 16 juni km 943-1038 (95) Gem 17.5 Top 53
Het beloofde weer een heel warme dag te worden, dus was ik weer om 6 uur op pad.
Om wakker te worden was geen probleem. Drie hanen en het tienvoudige hiervan het aantal kippen hadden de afvalbak naast mijn tent geplunderd. Hanen gewoon begonnen al om 4 uur te kukelen of hun leven ervan afhing.
In het eerste plaatsje eerst voor ontbijt gezorgd. Gelukkig was om half zeven al een minimarkt geopend. Tot mijn verbazing zaten op de terassen ook al heel veel mannen aan de koffie.
Om 8 uur was de temp al weer boven de 30 en dat zou weer oplopen tot aan 39. De grensovergangen gaan steeds erg gemakkelijk als fietser. Je kreeg voorrang boven de automobilisten en die werden ook grondiger nagekeken.
Nadat ik de Albaneze grens over was moest er eerst goed 100 mtr geklommen en 2 km gefietst worden voor de Montenegrijnse grens post. Een flink stuk niemandsland.
Opvallend verschil met de Albanezen was de norsheid en bijna onvriendelijkheid van de Montenegrijnen.
Bij de camping aangekomen werd ik met een grom doorverwezen naar een loket. Daar zat een dame die eerst geen engels wou spreken op mijn vraag of er een minimarkt was een korte nee, of ze dan een biertje hadden, nee of ze dan misschien water hadden, nee.
Pas toen ik aangaf echt dorst te hebben en mijn water bijna 40 graad, kreeg ik uiteindelijk een glas koel helder water. Er was een strand maar zoek maar uit, hoe je er komt.
Ook in winkels en terrasjes was men overwegend chagrijnig. Geen vakantieland voor mij.
s’Avonds kreeg ik tijdens het eten nog wel gezelschap van een schildpad, die wel van mijn bord wilde eten.
Dag 14 Buvda – Mlini (Dubrovnik)
Zondag 17 juni km 1038 – 1139 (101)
Montenegro is me slecht bevallen. Niet gastvrij, onwillig een andere taal te spreken, humeurig. In de 2 dagen geen enkel leuk contact gehad. Ook de stranden zijn vaak slecht toegankelijk.
Voor mij geen herhaling.
Ook geleerd om geen Autokamp weer te nemen. Dit zijn erg summiere campings.
Geen warm water, geen mini markt (zelfs aan de receptie) moest ik bijna smeken om een glas koud water, vergeet dus maar een koud biertje),zeker geen restaurant. Bij de poort een chagrijnige oudere man, die met een grauw een plek aanwees, waar ik mijn fiets moest neerzetten en dan me moest melden bij het loket. Waarschijnlijk had de man net als de dame achter het loket strafdienst.
Maar na een uurtje had ik de zee, met veel moeite bereikt en kon ik afkoelen in zee.
Het was weer warm ,maar het klimwerk was beperkt en er stond een stevig windje (helaas de verkeerde kant op). Toptemperatuur 42 in de zon.
Bezienswaardigheid die dag was Kotor.
Dit is een heel diepe inham in het land omringd door hoge bergen. Vergelijkbaar met de fjorden in Noorwegen.
Aankomst op de camping Mlini was een verademing. ’s Avonds lekker gegeten en met groep Nederland – Duitsland gekeken. Voor het eind van de wedstrijd lag ik al onder zeil.
Morgen rustdag en naar Dubrovnik.
Dag 15 Dubrovnik rustdag
Maandag 18 juni
s’Morgens al om half acht op en de was in de wasmachine gedaan. Er is er maar 1 en als iemand me voor is dan kan ik 2 uur wachten. Nu was om half 10 de was klaar, had ik de fiets helemaal nagekeken en klaar om 10 uur de boot te nemen naar Dubrovnik
Deze ging eerst nog naar 3 andere havenplaatsjes, zodat ik voor €10 met de terugweg inbegrepen een rondvaart van 2 uur heb gehad.
Dubrovnik is echt de moeite van het bekijken waard. Een heel mooie oude binnenstad volledig omringd door hoge muren. Maar wat een mensen en wat een hitte.
Na 3 uurtjes rondlopen en terrasjes had ik het gezien en verlangde naar een koele duik. Nou ja zo koel is het ook al niet meer, 24 graad.
Teruggekomen op de camping eerst dus omkleden en 100 meter naar beneden.
Mtylini is een gezellig badplaatsje met mooi strand. Daarna 100meter naar boven en toen weer 100 meter naar beneden, omdat ik beneden wilde eten.
Nadat ik de 100 meter weer omhoog was geklommen, kon ik niet zeggen dat ik een rustdag had gehad, maar wel genoten en andere spieren aan het werk gezet.
Dag 16 Mlyni – Brijesta’
Dinsdag 19 juni km 1139 – 1207 (68) gem 17.5 Top 56
Helaas vergeten de avond van te voren uit te checken en de receptie gaat pas om 8 uur open.
Lig je 6 uur klaar wakker gereed om te vertrekken en het zou weer een warme dag worden.
Helaas, pindakaas.
Om 8 uur eindelijk op pad en gelijk een stevige klim richting Dubrovnik. Aan de andere kant van het schiereiland waar Dubrovnik ligt, is de echte haven. Hier lagen de echte grote cruiseschepen. De nieuw Amsterdam van de Holland Amerika lijn was net aan het aanleggen.
Verder langs de kust op weg naar het schiereiland Peljesac.
Bij binnenkomst van Peljesac komt het mooie vestingstadje Ston, welke deel uitmaakte van de noordelijke defensielijn van Dubrovnik. Een heel lange stadsmuur getrokken over een hoge berg.
De camping op Brijesta leek niet echt aantrekkelijk. Lege camping alles gesloten en geen mens te zien. Op de fiets nog eens 20 km te fietsen in de bloedhitte terwijl je al 100 gereden heb is echter nog veel minder aantrekkelijk.
Maar na enig zoeken vond ik iets verder op een Duits koppel, die al 5 weken in dit plaatsje verbleven en helemaal weg waren van de rust en omgeving.
Zij wisten de eigenaar van de camping op te sporen en 10 minuten later zat ik aan het bier. Voor de pasta had hij nog een saus voor me en zo had ik een hele camping voor mij alleen, een stevige maaltijd en zoveel bier als ik wilde drinken
Heerlijk gezwommen en een heel mooie zonsondergang begeleid door mooie trompetmuziek van de Duitser.
Daarna nog iets te lang met de eigenaar en het Duitse koppel zitten kletsen.
Toch weer een byzondere ervaring. De volgende ochtend lag om 6 uur een vers brood op de tafel bij de tent.
Dag 17 Brijeska – Mtala (eiland Hvar
Woensdag 20 juni km 1139 – 1207 (68) Gem 16.2 Top 55
Weer op tijd weg om van de relatieve koelte te genieten (26C) Een mooie tocht maar met een flinke beklimming. Aangekomen in Trpanje waar ik de ferry naar Ploce, het vaste land zou nemen, ontmoette ik Tom en Mustafa. Tom organiseert elk jaar voor belangstellenden een 14 daagse fietstrip door Croatie. Hij kwam met het idee om over het eiland Hvar te fietsen, dat deed hij en zijn groep ook de volgende dag. Het was een stuk rustiger en mooiere weg dan de kustweg en door de ferry oversteek ook een stuk korter. Vanaf dat moment ben ik die dag en de volgende dag met die groep meegereden. In Drvenik hebben we de oversteek gemaakt naar Hvar. Zij hadden al overnachting geboekt in Sucuraj. Ik ben nog 5 km doorgefietst naar camping Mtali. Tent opgezet aan het water, eten gekookt, gezwommen en nog lekker in de ondergaande zon gezeten.
Dag 18 Mtala – Starigrad
Donderdag 21 juni km 1208 – 1288 (80) Gem 16.7 Top 57
Ik wilde vroeg weg, maar had me iets verslapen. Maar om 8 uur zat ik dan op de fiets. Begon gelijk weer met een heel lastige klim en aan het eind werd ik ingehaald door de groep Amerikanen, die reden op lichte fietsen en bijna zonder bepakking, dat scheelt zo een 20 kg
Dus ik hoefde me niet te schamen, dat ik ingehaald werd. In de afdaling haalde ik iedereen weer in dankzij mijn gewicht. Op Hvar staan heel veel wilde lavendel of het is verwilderd, want ze stonden niet zo dat ze makkelijk geplukt kunnen worden. Maar het rook heerlijk. De Amerikaanse groep had hun verblijf in Jelsa, dus namen we na een laatste drankje (en voor mij) nog een verkoelende duik in het water, afscheid van elkaar. De ferry van Starigrad naar Split ging de volgende ochtend al om 7.45 uur. Dus het zou fijn zijn om een beetje dicht bij een camping te vinden. En ik vond er een in het centrum van Starigrad, 5 minuten fietsen van de ferry. Het was 3 uur toen ik in Starigrad aankwam, eerst nog een late lunch bij de pizzeria met heel snel internet. Ik heb nog maar een 2e pilsje gedronken. Daarna op de camping de dagelijkse bezigheden gedaan en nog even gezwommen. Boodschappen doen is altijd hetzelfde drama, wat je zoekt hebben ze nooit en uiteindelijk eindig je altijd met pasta en een pot bolognese saus Ik had daar dit keer geen zin meer in, dus besloten om maar weer naar de pizzeria te gaan, omdat ze daar tenminste ook snel internet hebben. Starigrad is een erg gezellig havenplaats, waar veel zeilschepen aanleggen. Na het concert van de plaatselijke fanfare vroeg naar bed ,omdat ik de volgende dag om 6 uur op moest
.
Dag 19 Starigrad – Gracac
km 1382 – 1398 (16)
Vrijdag 22 juni km 1288 – 1382 (94)[ Gem 18 Top 47
Vanwege de 19 uitzonderlijk warme dagen, had ik het plan opgepakt om een eindje met de trein het binnenland in te gaan in de hoop op iets koelte.
Eerst moest ik nog van het eiland Hvar af. De boot ging om 7.45uur, dus weer vroeg uit bed.
Om 7.15 uur bij de haven, nog geld getrokken en mijn uitgestelde ontbijt genomen.
Aangekomen in Split informatie gevraagd over de treinen. Het blijkt, dat er alleen fietsvervoer was in de nachttreinen.
Ik zou dan rond half 2 ’s nachts in de buurt van Plitvice gedropt worden. Nu houd ik wel van een avontuur, maar dit leek me niks. Dus vragen naar busverbindingen. Die ging om 12 uur ’s middags, maar of de fiets mee mocht besliste de chauffeur.
Op hoop van zegen dus maar. Het was pas 10 uur, dus tijd genoeg om Split te zien. Moest wel alles met de fiets doen en dat belemmerde.
De enige echte bezienswaardigheid in Splt is de ommuurde kathedraal en daar waren erg veel trappen. Toch wel in geslaagd om de mooiste plekjes te bekijken.
Om 10 voor 12 naar de bus en vragen of de fiets mee kon.
Nu zijn er 2 soorten mensen op deze aarde . De ene groep ziet langeafstandsfietsers als geweldige interessante mensen, waar je respect voor mag hebben en de andere groep vinden ze maar landlopers.
Ik vroeg het aan de conducteur en die keek me aan of ik een landloper was, nee dus. Toen vroeg ik het aan de chauffeur en die keek me vol respect aan, dus ja, want de chauffeur is de baas. Na nog wat Croatish heen en weer gepraattussen chauffeur en condicteur ging de fiets in de kofferruimte.
Na een rit, langs mooie plekjes, die ik graag met de fiets had bereden, maar ook over een heel hoge en steile bergrug, die ik niet graag had gereden, werd ik om 4 uur in Gracac uit de bus gezet.
Nu zijn er die Amerikaanse films, waarin iemand midden in de woestijn uit de bus stapt en dan om zich heen kijkt en denkt waar ben ik nu dan terechtgekomen
Zo voelde ik me dus ook. Aan de ene kant een totaal vervallen en verlaten motel en aan de andere kant een wel vervallen, maar niet verlaten cafe.
Gevraagd waar ik onderdak kon krijgen, verwees ze me naar het motel.
Huh, nou ja, dan maar eens aan alle deuren voelen. Onnodig want binnen was het een grote rotzooi.
Nog even verder rondgefietst en waarachtig nog een levend wezen. Die wist me te vertellen, dat er verderop iemand was die sobes (kamers) aanbood.
En waarachtig daar was ook leven. Aan de man gevraagd of ze nog sobes te huur hadden, maar hij keek me aan alsof ik een landloper was.
Gelukkig kwam de vrouw er aan lopen en keek me met bewonderende ogen aan. En de vrouw is de baas.
Ik kreeg een hele bovenverdieping met eigen badkamer en keuken. Er bleek zelfs nog een supermarkt in het dorp, dus ik heb heerlijk aardappeltjes, boontjes en visfilet voor mezelf kunnen koken. Zelfs kon ik via sateliet tv duitsland- griekenland kijken.
Die wedstrijd heb ik dus niet afgekeken. Ik had erg graag gezien hoe Merkel had gekeken als Duitsland klop had gehad van de grieken.
Dag 20 Gracac – Rakovica ( Plitvice meren)
km 1398
Zaterdag 23 juni km 1382 – 1398 (16)
Om 7 uur zat ik alweer op de fiets, want het zou wel weer een hete dag worden.
Maar oh wonder, na 18 dagen geen wolkje aan de hemel gezien te hebben, was het ineens zomaar bewolkt.De wolken gingen zelfs voor de zon langs en ik kon zo maar uit de zon fietsen. De temperatuur reageerde ook zoals het hoort. In plaats van temperaturen boven de 30 graad om 9 uur, was het nu nog maar 24 graad. Een heerlijke temperatuur om te fietsen.
Helaas kan het niet helemaal perfect zijn, want er stond een stevige noordenwind. Precies de richting waar ik naar toe moest.
Nou ja, misschien wordt het nog eens ideaal. Afgezien van een paar stevige klimmetjes, liep het traject redelijk vlak. Onderweg diverse fietsers tegen gekomen, met Fernando (Spanjaard dus) nog een leuk gesprek gehad, over fietsen en de route natuurlijk.
Onderweg weinig interessante dorpjes, wel mooie omgeving, dus snel op plek van bestemming. Nog een wasje gedaan en wat mailtjes en de site geupdate, bij een redelijk goede internetverbinding.
Voor 70 kuna (= €10) een heerlijke forel gegeten.De kampwinkel had alleen maar pasta en daar had ik eens geen zin in en de supermarkt was een paar kilometer bergop fietsen en daar had ik helemaal geen zin meer in.
Tent staat in een mooi groen dal, nu maar hopen dat het niet gaat stortregenen. Is niet helemaal uitgesloten.
Dag 21 Rustdag Plitvice meren)
Zondag 24 juni km 1382 – 1398 (16)
Voor het eerst een beetje uitgeslapen, maar om 8 uur geen rust meer en opgestaan. Vers brood gehaald en rustig ontbeten. Daarna handwasje gedaan en andere kleren en beddegoed gelucht.
Daarna op weg naar Plitvice. Een dag eerder had Fernando nog gewaarschuwd voor de steile klim naar Plitvice. Pas zonder bagage merk je echt goed het verschil om 25 kg mee te moeten slepen bergop.
Plitvice is echt een prachtig stuk natuur.
Een groot bovenmeer, een groot benedenmeer en nog een groot aantal tussenmeertjes, allemaal verbonden met mooie watervallen, hoog, breed, klein, groot. Je had ze in alle maten.
nAlle meren met glashelder water, met duizenden forellen in alle maten en een aantal grote karpers.
Van 10 tot 4 uur daar rondgelopen met steeds nieuwe uitzichtspunten
Wordt nog een toer om de mooiste foto’s uit te zoeken, die op deze site gezet gaan worden.
De terugweg ging uitermate gemakkelijk, bijna alleen de remmen nodig. s’Avonds 1 van de volgroeide forellen gegeten in het restaurant op de camping. Vroeg naar bed, want morgen weer warme dag, dus vroeg op.
Dag 22 Plitvice – Vinica
Maandag 25 juni km 1398 – 1503 (105) Gem 19.8 Top 52
Weer heel goede nachtrust gehad. Het nieuwe lucht matras slaapt echt lekker.
Ook de campings zijn erg rustig en rustig gelegen. Wat een verschil met vorig jaar waar altijd een haan, trein, snelweg of boot je uit de slaap hield.
Om 8 uur gegeten en gepakt en weer op weg.
Ik voelde gelijk, dat ik goede benen had. Geen enkel spoor van de lange wandeling de dag ervoor en de 1400 km gefietst tot nu.
De route was heuveltje op en af zonder echt zware beklimmingen.
Was blij dat ik na 20 km eindelijk van de hoofdweg kon en het geraas van al het verkeer kwijt was.
De klimmetjes werden nu wel venijniger maar minder lang. De natuur was wel veel mooier.
Een dag eerder een leuk gesprek met een paar nederlanders, die iets meer het binnenland waren ingegaan. Zij hadden nog veel sporen teruggezien van de laatste oorlog. Zelf had ik daar nog niet zo op gelet, maar nu ik er op ging letten viel me op, dat veel huizen netjes gestucadoord zijn. Toen ik een oud huis zag vol met kogelgaten, begreep ik de reden van die pas gestucadoorde huizen. Ook opvallend het groot aantal huizen, dat nog in aanbouw is. Allemaal met grote rode bakstenen. Ook weer beter kijkend viel dan weer op, dat de fundering bijna altijd nog oud is.
Dus door oplettender te kijken vallen toch nog wel gevolgen van de oorlog op.
Bij het plaatsje Klunj even gestopt om de groot aantal watervallen te bekijken. Plitvice in het klein, maar nu in een stadje. Ook hier werd, zoals op elke toeristische plek, een bus Chinezen losgelaten, om met het fototoestel voor de neus honderden foto’s te maken, waar vervolgens niet meer naar gekeken, omdat ze niet meer weten waar en wanneer ze zijn genomen.
Een oudere Chinese vrouw lette minder op de natuur, maar viel op een oudere, bruinverbrande wereldreiziger op een fiets. En daar moest en zou ze mee op de foto. Dus kreeg ik een arm om mijn nek, werd stevig omhelst en een ander Chineesje moest daar een foto van maken. Als dank kreeg ik nog een stevige pakkerd. Maar dat leek een aantal jonge chineesjes ook leuk, zodat ik daarna onder veel chinees gegiegel, nog een paar keer stevig omarmt op de foto ging.
Verder een iets te lange maar goede rit gehad. Camping was erg matigjes en tege forse betaling mijn kuna’s moeten inwisselen bij een benzine pomp.
ENNNNNN…:… Het begon te regenen in Slovenie. Hopelijk een buitje, die de hitte verjaagt.
Dag 23 Vinica – Lobcek (Slovenie)
Dinsdag 26 juni km 1503 -1593 (90) Gem 17.2 Top 57
Me verslapen, om 7.30 uur keek ik op mijn horloge. Er maar gelijk uit, want er stond een lange etappe in de planning naar Ljubljana.
Het weer was flink opgeknapt na de regen van gisteravond. Zonnig en frisse temperatuur van 20 C
Zo kan ik de dag wel doorkomen.\r\nHet begin was heuvelachtig, met korte klimmetjes en dalingen.
Crnomcelj, een leuk plaatsje zonder echt centrum, koffie gedronken.\r\nDaarna begon een serieuze beklimming naar bijna 600 meter. Slovenie is erg groen, mooi en schoon.\r\nDoet veel aan Oostenrijk denken, maar minder hoog en iets ruwer e natuur.
Na 50 km zag ik een bordje Ljubljana 60 km en toen wist ik, dat ga ik niet redden. Dus in mooie plaatsje Zuzemberk, gevraagd naar camping.
Eerst, ja beneden bij het riviertje kun je de tent neerzetten. Iemand anders, nee dat mag niet ondertussen toch een pilsje gepakt, met het idee, hier bljf ik wel.
Maar vreemd genoeg, monterde het biertje me helemaal op en toch verder gegaan. Niks, geen alcohol zakt in je benen. Tot aan het plaatsje Krka geen bordje Zimmer frei of Sobe gezien, dus maar verder.
Kreeg ik nog een helling van 400 mtr. Maar wel erg mooi. Een onverharde weg, maar door een heel dicht bos. Echt mooi.
In de afdaling nog gevraagd bij een restaurant, nee ik moest door naar Grosuplje, een grote plaats en daar waren wel kamers te huur.
Gelukkig zag ik al voor Grosplje een bord sobe en ben daar maar gebleven.
Een heel goede sobe met een goede keuken en aardige mensen.
Top
Dag 24 Lobcek – Dragoncjana (Ljubljana)
Woensdag 27 juni km 1593 – 1644 (51) Gem 16.3
Heel goede nacht gehad, lekker ontbeten en weer op weg.
nHet zou geen lange etappe worden, dus veel tijd om Ljubljana te bekijken.
Om 10 uur reed ik Ljubljana binnen.Een mooie stad, waarbij een heel groot gedeelte van de binnenstad is afgesloten voor auto’s.
Net als onderweg ook hier in de stad erg veel fietsers. Mountainbikes en racefietsen. Trekkingbikes heb ik niet gezien en de Slovenen schijnbaar ook niet, want ik had veel bekijks.
Met een schuin oog nog even naar boven gekeken naar het kasteel hoog op een rots, maar had toch niet de puf om met fiets naar boven te gaan. Op de markt fruit gehaald, terrasje gepakt maar om 12 uur had ik de stad wel gezien en ben doorgereden.
Na boodschappen gedaan te hebben was ik om half 2 op de camping.
Daarna nog lekker in de schaduw geslapen.
Na middagslaapje op terras bij een lekker biertje gesproken met 73 jarige wielrenner over onder andere de Jezerska pas. Ik had op internet niet veel kunnen vinden over deze pas en was bang, dat het een heel moeilijke klim zou worden. Maar hij kon me helemaal geruststellen over de etappe voor morgen over de Jezerska pas.
s’Avonds half pond kipfilet, aardappels en groente tuttifrutti uit blik gegeten.\r\nBijna Nederlandse camping, dus veel ervaringen uitgewisseld.
Vroeg naar bed en lekker geslapen.’,’
Dag 25 Dragoncjana – Klagenfurt
Donderdag 28 juni km 1644 – 1752 (108) Gem 18 Top 57
Vroeg op. Kwart voor 8 op weg.
Volgens sommigen zou het een heel moeilijke etappe worden, maar 74 jarige wielrenner had me gerustgesteld
Toch wel spannend hoe zo een etappe dan verloopt.\r\nHet begon bijna vlak, met een windje in de rug merkte je de stijging nauwelijks.
nNa Toalice ging het de kloof in en begon de beklimming echt, maar toch kon ik redelijk op het binnenblad blijven. Mooie tocht door een kloof met de snelstromende Kokra hoorbaar en zichtbaar links of rechts van je.
Pas tegen het einde bij Jezersko moest ik echt over naar het kleine blad van de versnelling. Na 2.5 km kwam een grote groene vlakte met meertje, huizen en de onvermijdelijke kerkje.[singlepic id=550 w=320 h=240 float=left]
Daar een poos gesproken met een nederlands stel van tegen de 70.
Zij waren eerst naar Praag gefietst en vandaaruit door Oostenrijk onderweg naar Griekenland.
Dezelfde reis ongeveer als ik had gedan.
Zij bleven 3 maanden onderweg.
Knap hoor om op die leeftijd nog zo een fietsreis te maken.
Helaas was ik er nog niet en moest nog 2.5 km flink klimmen.
Toch is de Jezersko pas, zeker vanaf de Sloveense kant niet moeilijk te noemen. Er is ook weinig verkeer.
De afdaling leek me langer en lastiger.
Maar mooi is de pas zeker, vooral de groene vlakte bij de top.
De afdaling naar Klagenfurt duurde wel erg lang en na 100 km was het eigenlijk wel welletjes.
Bij de camping erg onaangenaam verrast door de belachelijke hoge prijs van €21.- Hierbij was inbegrepen €3 voor security.
Natuurlijk is het te gek voor woorden, dat je moet betalen voor je veiligheid. Van een camping verwacht je dat je veilig bent. Voor diefstal van andere gasten kun je jezelf niet indekken, hoeveel security er ook rond loopt.
In dit geval werd hier de Ironman triathlon gehouden, maar dat kun je natuurlijk nooit afwentelen op de campinggasten. Verder had deze camping niks extra’s te bieden. Geen vrij internet, geen zwembad. Alleen 2 vierkante meter camping plaats en een warme douche.
Gelijk een beoordelings formulier ingevuld en waarachtig de baas kwam in het restaurant navragen over de klacht. Hij vond de prijs voor de camping heel normaal, maar heeft de €3.- teruggegeven. Schijnbaar vond hij dat toch wel discutabel.
Maar ja van alle andere gasten, die niet klagen, kan hij het geld in zijn zak steken. Hij kan wel rekenen op een erg slechte beoordeling op elke opinie site, die ik straks kan vinden op internet
Dag 26 Klagenfurt – Stadl am Mu
Vrijdag 29 juni km 1752-1831 (79) Gem 15.3 Top 55
Het was inderdaad een kermiscamping.
Tot na middernacht lawaai van dronken gasten en keukenlawaai.\
Daarna kwamen de treinen en het lawaai van de Ironman manifestatie.
De spieren krijgen wel de rust, want die zou ik hard nodig hebben vandaag.
Deze pas over Flattnitz staat niet echt beschreven op internet. Begint langs het meer, daarna binnenland in met een paar flinke klimmetjes en evenzoveel afdalingen. Na Feldkirchen ging het geleidelijk omhoog tot aan Glodnitz. Daar begon een mooie vlakte met een langzaam stijgende weg.
Na Weisberg was het gedaan met de rust en begon een waanzinnige beklimming naar Flattnitz. Jammer was, dat de hele weg langs hoge bomen ging, zodat er niet was te genieten van een mooi uitzicht. Ook stonden de bomen te ver van de weg om voor schaduw te zorgen.\
Aan water gelukkig geen gebrek, overal kwam water uit de berg. Dat het geen byzondere berg is, blijkt ook uit het weinige aantal voertuigen, die er reden. Dat was voor mij een geluk.
Boven bij Flattnitz aangekomen niks spectaculairs, geen enkel restaurant, niet eens een ontvangstcomite, dat zegt alles al.
Al snel beneden aangekomen in Stadl am Mur en een gezellige camping gevonden. Geen puf om eten te kopen / koken, dus gezellig het enige gerecht gegeten, dat voor die dag op menu stond, gepaneerde kip. Heerlijk
Dag 27 Stadl am Mur – Radstadt
Zaterdag 30 juni km 1831 – 1918 (87) Gem 17.8 Top 65
De koninginnerit!
Hij was zwaar, maar lang niet de zwaarste. Misschien de 4e of 5e plek. Wel het hoogste punt op 1850 mtr. en de mooiste natuur.
Vertrokken ui Stadl over een heel mooi fietspad, de Murradweg van 330 km.
Hij volgt de Mur, soms links, soms rechts, soms er langs en soms een stuk erboven. Door verschillende oude stadjes Ramingstein en Mautendorf.
Heerlijk uitzichten op Alpenweiden en boerderijen hoog in de bergen, kerkjes in het dorp of zomaar in de verlatenheid en alles groen.
Na Mautendorf begon de beklimmimg naar Obertauern. Tot heel lang, dacht ik, nou dat is een makkie, maar na het dorpje Tweng begon toch het echte klimwerk. Eerst moest ik er een paar keer af om op adem te komen, maar na een poosje ben ik maar gaan lopen. Ik denk zeker een goede kilometer.
Bijna boven aangekomen afgestapt om wat te eten met de voeten in een ijskoud stroompje, waaruit het heerlijk drinken was.
Obertauern blijkt een flink skigebied te zijn. Helemaal volgebouwd met hotels en tientallen skiliften.
Ook hier een prachtig gezicht op (nog steeds) besneeuwde bergtoppen.
Ook de afdaling was mooi. Een paar keer gestopt om me heen te kijken. Op een gegeven moment ging het door een smal ravijn, wwarin net een snelstromende bergrivier en een 2-baans weg paste.
Ik denk, dat de beklimming vanaf Radstadt nog mooier is. Maar ja je gaat hard naar beneden en heb geen ogen in je rug.
Wel was het weer heel warm, een hitterecord in dit gebied. Denk dat de warmte me achterna zit. Zal proberen de warmte mee te nemen naar Nederland.
Nog 3 dagen fietsen, meest afdalend en dan is het alweer gebeurd. Gaat snel. Wel een paar keer, dat mijn bovenbenen zeiden, dat ze er mee willen stoppen. Maar ja uiteindelijk beslis ik, wanneer het genoeg is.
Radstad redelijke camping gevonden met mooi uitzicht over de Tauern.
Dag 28 Radstadt – Salzburg
Zondag 1 juli km 1918 – 2010 (92) Gem 19 Top 55
Gisteren de koninginnerit, vandaag de kers op de taart.
Bijna constant naar beneden en een heel mooi stukje Oostenrijk.
Vanaf Radstadt een hele mooie route verder over de Murradweg door hoofdzakelijk grote groene vlakten. Bij Bischofshofen ging deze over in de Tauernradweg. Deze ging wat meer heuvel op en af, maar altijd nog een beetje meer af.
Voorbij Werfen ging het nog even flink berg op naar de Luegg pas van 533 mtr. Maar na al de andere passen is dat natuurlijk een lachertje.
De route volgt de Salzach verder naar Salzburg.
Het was weer een warm en drukkende dag. Vroeg aangekomen op de camping, besloten om nog wat te zien van Salzburg. Het zal misschien een mooie stad zijn, maar door de warmte niet verder gekomen dan het station en dat was 1 grote bouwput. Omdat het al flink begon te rommelen en de wind begon aan te trekken teruggegaan om bij de tent te zijn, indien de bui los zou barsten.
Terug bij de tent had ik nieuwe buren, Jim Bradfort en zijn zoon uit Atlanta. Samen maakten ze een toer door Europa, waarbij de zoon de bestemmingen mocht bepalen.
De vader maakte het niet uit, die vermaakte zich prima, door met iedereen een praatje te maken en iedereen zijn uitvinding de multifunctionele bagagedrager te laten zien. Die als fietsstandaard, keukentafel, stoel en bagagedrager functioneert. Wel iets zwaarder, maar voor fietsers die gaan voor gemak, misschien een uitkomst
Maar het was een gezellige kerel.
s’Avonds toch nog een regenbui, maar het bleef warm en broeierig.
Dag 29 Salzburg – Seebruck
Maandag 2 juli km 2010 – 2102 (92) Gem 16,4 Top 48
Eindelijk geen bergen meer. Wel heuvels en soms best steil, maar je wist dat als je even op je tanden bijt, je boven bent. Voor het eerst dat de zon zich nauwelijks liet zien en de temperaturen ook beneden de 30 bleven.
Bedoeling was om de Mozart radweg te volgen, maar om Salzburg uit te komen en dan ook nog de route op te pakken, lukte niet goed.
Hier en daar dus iets afgestoken en hier en daar omgereden. Maar het was toch een mooie tocht, door bossen, glooiende weilanden, kleine dorpjes en de mooie stad Traunstein.
Dit is een ideaal gebied voor een fietsvakantie.
Vooral het gebied rond de Chiemsee. Er waren hier veel campings ,”zimmer frei” en hotels. Op de fietspaden rondom de Chiemsee heel veel fietsers. Meest op sportive fietsen, fietskleding en helmpjes op.
Een mooie plek gevonden aan het water van de Chiemsee. Nog lekker gezwommen en daarna ingesmeerd met muggencreme, anders werd je lekgestoken.
In de supermarkt eten ingeslagen en een lekker potje pasta gekookt .
Dag 30 Seebruck – Munchen
Dinsdag 3 juli 2102 – 2212 (110) Gem 17.6 Top 49
Een sombere dag. Enerzijds omdat het alweer de laatste dag is, maar vooral door het weer.
s’Morgens hing er een dichte mist over de Chiemsee en die mist trok wel weg, maar er bleef de hele dag een dichte laag bewolking, waaruit het heel even iets regende en waardoor aan net eind van de dag de zon heel even wist door heen te prikken.
De fietstocht was wel mooi, erg heuvelachtig. Met soms toch pittige klimmetjes. Zelfs zo, dat ik bij een van de heuveltjes van de fiets moest. Maar hooguit voor een tiental meters.
Ook de eerste etappe, waar ik geen foto heb gemaakt. Met een zonnetje erbij is alles toch veel mooier.
Redelijk op tijd aangekomen op de camping. De kleren voor morgen en overmorgen uitgespoeld en daarna Munchen in om het treinkaartje te kopen. Wel weer een erg lange dag fietsdag, maar morgen rustig Munchen bekijken.
Top
Dag 31 Rustdag Munchen
Woensdag 4 juli 2212 – 2226 (14)
Camping Thalkirchen is een heel grote camping zo’n 6 km ten zuiden van de binnenstad van Munchen.
Desondanks een rustige camping met geen lawaai. Daarom lekker kunnen uitslapen.
De kleren, die ik gisteren had uitgewassen waren nog lang niet droog, dus daarom even in de droger gedaan.
Daarna de tent opgepakt en de fiets voor de laatste keer bepakt.
De camping ligt aan de Isar en die gaat naar het noorden dwars door Munchen en bepaalt daar ook een groot deel van het stadsaanzicht.
Dus langs de Isar over een mooi fietspad langs de Isar gefietst richting station. Daar heb ik alle tassen in een kluis opgeborgen, zodat ik niet gehinderd werd door een groot gewicht aan de fiets.
Vervolgens de stad gaan verkennen. Munchen heeft een heel lange en brede promenade met aan de enen kant de Karlsplatz en de andere kant de Mariaplatz.
Mooie gebouwen en kerken zijn daar te vinden, maar ook gezellige zijstraatjes met veel cafeetjes en restaurants.
Leuk is ook de Viktualienmarkt helemaal vol met banken en tafels, waar volop bier wordt gedronken en genoten van lekkere duitse hapjes.
Daarna naar de Engelse tuin geweest. Langs de Isar met tientallen strandjes is deze tuin ook een uitgaanscentrum voor de Muncheners tijdens warme dagen. Een heel groot park met veel water, grasvelden en diverse Biergärten.
Teruggekomen op de Viktualienmarkt zo maar 2 uur zitten kletsen met een paar Muncheners, zodat de dag eigenlijk al snel voorbij was.
Toch wou ik ook nog even naar het Slot Nymphenburg het zomerpaleis van de diverse Beierse koningen.
Daarna terug naar het station, wat gegeten en wachten op de trein van 10.47 uur.
Dag 32 Arnhem – Swifterbant
Donderdag 5 juli 2226 – 2317 (91) Gem 19.8 Top 43
Zoals verwacht weinig slaap gekregen in de trein. Maar slaap is geen probleem, maar rust wel en die kreeg ik wel.
s’Morgens vroeg om 8 uur aangekomen in Arnhem. Heerlijk Nederlands ontbijt met broodje gezond en yokidrink en toen op de fiets.
Vanaf station Arnhem een laatste klimmetje en dan richting Veluwe.
EN dan ondervind je toch ook weer, dat het in Nederland ook heel erg mooi fietsen is. Zeker als je zo via Hoenderloo, Hoog Buurlo, Uddel en de Ermelose hei naar Harderwijk fietst.
Bij Harderwijk geluncht, maar het werd in een keer flink donker.
Op het moment, dat ik de polder inreed, begon het te regenen en dat hield aan tot Biddinghuizen, toen begon het te storten.
Met bakken kwam het uit de lucht. Stoppen had geen zin, want ik was al kletsnat en door te stoppen koel je af en wordt je nog ziek ook.
Flink dooorgereden en op een gegeven moment kwam ik voor de bui uit te rijden.
Dat ging goed tot vlak voor Swifterbant. Daar zag ik ineens een bekende fiets in de sloot liggen en nog 2 fietsen en daarna een geschreeuw, waarop ik wel mooest stoppen. EN daar kwamen mijn lieve vrouw, dochter en vriend, inmiddels ook al flink nat tevoorschijn vanuit de wilde bloemen.
Wat een verassing. De mogelijkheid om de bui voor te blijven heb ik maar uit mijn hoofd gezet en jawel hoor even later kreeg ik voor de 2e keer en mijn lieve schatten voor de eerste keer de volle lading water over zich.
Ach en als je eenmaal nat bent, maakt het ook niks uit, kun je er alleen maar om lachen.
Het was weer fijn thuis te zijn
